Tískusýningin á mánudaginn s.l. gékk alveg rosalega vel. Æðislega gaman að upplifa svona sýningu frá byrjun til enda. Svakalegt stress samt. Við nemendurnir sáum um að skipta um fötin á módelunum á milli þess sem þær fóru að dilla sér upp á siðinu. Mér persónulega fannst mörg módelin allt of ungar, en þær voru allt frá 13-15 ára, en 17 ára var örugglega meðaltalið. Þær stóðu sig samt alveg mjög vél. 

Sýningin byrjaði á okkur á 1. ári og var það ég sem startaði showið barasta! ;) Svo komu stelpurnar á 2.ári en fórum við allar líka upp á svið og tókum einn rúnt á catwalkinu. 

Eftir sýninguna heyrðum við að fólki hafi fundist við á 1.ári standa okkur betur, þá hönnunnarlega séð, sérstaklega vegna þess að við vorum með meiri liti, en stelpurnar á 2.ári notuðu allt of mikið svart, svart, með svörtu.

Svo fékk ég á þriðjudaginn umsögninga mína fyrir árið og prófið, þetta kemur í stað fyrir einkunnir, en það getur verið erfitt að gefa einkunn fyrir svona fög. Í umsögninni stóð allt bara jákvætt, og er búin að vera að gera góða hluti á árinu og ætti að halda áfram svona! (í stuttu máli...) 

Svo eru aðrar gleðifréttir þær að ég sótti um vinnu í lítilli fataverslun hér ofar í götunni okkar-nær þangað sem við erum að fara að flytja. Málið var það að við Dagur fórum í göngutúr um daginn að litla húsinu okkar og þá sá ég auglýsingu í glugganum; þar stóð að þeim þarna vantaði starfsmann í 5-15 tíma á viku í allskonar störf. Mér datt nú helst í hug að þetta væri að taka upp úr kössum og verðmerkja og svoleiðis. Ég fór svo þarna upp daginn eftir og spurði hvernig þetta væri, og stelpan þar sagði að þetta væri nú e-ð misjafnt en það væri best að ég skrifaði umsögn sem að yfirmaður hennar gæti farið í gengum. Svo að ég gerði það, en fékk ekkert svar í marga daga, svo að ég hélt að þær voru bara búnar að ráða í starfið. Svo á mánudaginn, hálftíma áður en tískusýningin átti að byrja, var hringt í mig og spurt hvort ég gæti komið í viðtal daginn eftir. Ég gerði það, og bjóst alveg við því að fá vinnunna, ég hef þannig áhrif á fólk að það segir sjaldnast nei við mig, nei grín... ;p 

Þær tvær sem eiga búðina, töluðu svo við mig í smá tíma, byrjuðu að segja frá því hvernig þetta væri hjá þeim og hvað mitt jobbið væri. 

Svo sögðu þær að ég þyrfti að geta byrjað á mánudaginn, og því að ég sagði já, fékk ég vinnuna. Ég var sú fyrsta sem þær kölluðu í viðtal, vegna þess að þeim fannst ég svo sæt á myndinni sem ég sendi með umsögninni, alltaf kostur að geta brosið. ;) 

Svo mér til mikillar gleði, spurðu þær aðeins út í hvað ég væri búin að læra í skólanum mínum í vetur, og þær vildi líka endilega að ég tæki þá þátt í að hjálpa þeim, þegar lítið er að gera í búðinni, að hanna flíkurnar, búa il snið og teikna o.s.fr.v.. 

Þetta mætti þá kallast líka svona praktík-pláss, sem einmitt nokkrar af bekkjarsystrum mínum eru að fara í í súmar, þá vinna og sjá allt sem hönnuður er að gera. Munurinn hjá mér er sá að ég fæ borgað fyrir að hjálpa þeim með það, en ef ég væri að fara í praktík einhverstaðar þá fengi ég ekki borgað fyrir það! 

Svo að það er allt mjög jákvætt og skemmtilegt og gott hérna núna, svo er Dagur að taka myndir af módelli í næsta herbergi fyrir danskt leður-jakka kompani, sem vantaði ljósmyndara. Mér heyrist hann vera að láta hana hoppa akkúrat núna, og það hristist allt í íbúðinni.. híhí :P

Jæja, svo styttist bara í að við flytjum í litla húsið okkar og þarf ég að fara að byrja að pakka bara NÚNA! 

Kossar og knúsar heim :*